СЛОВА

У сэрцы набрыняла слова –

Яно, бы зерне, прарасло.

Бо слова – дабрыні аснова:

Зямнога шчасця хараство.

 

Яно вартуе нашу мову

Калоссем выспелым жыцця.

Яно вядзе да думак новых,

Дзе ёсць гісторыі працяг.

 

Той, хто пачуў аднойчы слова,

Крануўся моўнай дабрыні,

Таму за родны край не сорам,

Бо словы ў вечнасць пабрылі.

 

А думкі ў сэрцы граюць сола,

Яны ўзлятаюць да нябёс.

Калі прамовіць гучна слова,

Яно зямлі аздобіць лёс.

 

Мы ўсе адказ нясём за слова

І мовы роднай чысціню:

Ад нараджэння і да скону

Я слова кожнае цаню.

 

1995