ГЛЫТОК ВАДЫ

Айчына, ты чуеш, як сэрца тваё

Б'ецца ў маіх грудзях?

Як думкі твае штурхаюць кроў

І ў свет дабрыню нясуць?

З табою мне хочацца крочыць туды,

Дзе ёсць у дарог працяг,

Каб вочы спазналі тваю прыгажосць

І думак тваіх вясну.

 

Я сын тваіх пушчаў, пагоркаў, крыніц,

Замкаў і спелых ніў.

Я мудрасць тваю з сабою нясу,

Бо ў ёй – чысціні выток.

Напіўся сягоння крынічнай вады,

Ды крышку ў зямлю праліў:

Каб сілаю ты налілася зноў,

Я даў і табе глыток.

 

2015