Мая Беларусь

Я не слаўлю Парыж i Варшаву,

I Нью-~Ёрк праслаўляць не бярусь,

Што мне грошы чужыя, што слава,

У мяне есць мая Беларусь.

I калi я чытаю як хтосцi

Узахлеб праслаўляе чужыну,

Я сказаць iм хачу: « Ягамосцi,

На сваю паглядзiце краiну.

Азiрнiцесь, якiя наўкола

Сенажацi, лясы i палеткi,

Нашы хлопцы, як тыя волаты,

А дзяўчаты нiбыта кветкi.

Прыгажосць гарадоў i весак…

Ды якi вам да гэтага клопат,

Калi вы у своих «газэтах»

Усе талдычыце пра «Эўропу».

Вы ж забылi родную мову,

Размаўляеце з нейкiм акцэнтам,

Вы Радзiму прадаць гатовы

За паперку з чужым прэзiдэнтам.

Я спытать вас хачу, панове,

У якi вы нас рай завеце,

Схамянiцеся, край беларускi

Самы лепшы у цэлым свеце.