Поэтам Иванушкам, от сестрички Поэзии

Калі ты пішаш Верш –

не разлівайся ўшыр, ці ўдалячынь.

А перш-напЕрш

падразбярысь – куды табе цячы…

Глядзі, калодзеж –

проста ж дзірка…

Але ж ўглыб…

У цемры, там – сапраўдная вадзіца…

А лужына…

І ўшыр, і ўдалячынь – як мора-акіян яна!

Мо, й карабель пара бы адпраўляць!

Але ж у лужы глыбіна –

што толькі курыцам гуляць…

Ў калодзежы ж, у глыбіні –

жыва-вада таіцца…

Не аднаму табе, а пакаленням –

піць і піць,

і не напіцца…

А з лужы смакаваць - то можна,

неспадзявана козлікам зрабіцца…

*+*