Поканали на Канары.
"ПАКАНАЛі НА КАНАРЫ"
Да мяне сусед зайшоў.
Мо, па справе там якой –
за свярдлом, ці малатком...
А я – бегаю па хаце галышом !
Ён спачатку саслупеў.
Потым, бачу,
споўз ў мандраж –
вока дзёркаецца аж !
А я, вакол яго, ўкругель...
У суседа ў портках бздан,
ну як – я яго згублю !
А я вакол яго руллю,
быццам я – аераплан...
Сусед аж Богу замаліўся,
думаў – я тут звар’яцеў.
Сусед ўжо збегчы захацеў,
ды спатыкнуўся і зваліўся...
Аб падлогу грымнуў каркам !
А я ж, ня пень які дурны,
нацягнуў свае штаны,
і - пад нос суседу чарку...
Каб ён носам пацягнуў,
бо, у ёй такі настой,
быццам чорт макаў хвастом !
Сусед за чарку – і глынуў...
Паказаў – налі яшчэ мне,
глытануў другую, трэццю –
позірк стаў яго цвярдзець.
На карысць пайшло “лячэнне”...
І тады сусед зароў:
– Што ты, быццам малышок,
скачаш, дурань, галышом ?
Можа вызваць дахтарОў…
Усадзіў за стол суседа,
наліў абоім, і кажу:
– Хацеў кудысь бы за мяжу,
ды грошай мала – не даеду...
– На вярблюдзе – к пірамідам,
жопу – ў моры прытапіць,
кавы – з грэкамі папіць...
– Вось таму – далой хламіду,
ераплан са мной ляціць,
над Канарамі кружЫць –
Час сезона аксамітны...
– Гудзе, як “Боінг”, пыласос...
Вентылятар –
гоніць ветрык, з мора...
Сусед паслухаў, і гавора:
– Давай ка разам, на Канары...
Хачу пасмактаваць какос,
каб толькі-толькі з пальмы,
з дзяцінства мАрыў...
А грОшай –
толькі вылячыць панос...
Мы чарачкі з настойкаю узнЯлі,
і паляцелі,
ў марах,
з Беларусі – на Канары...
Гішторыя такая адбылася,
вось...
*+*
25 лістапада 2013г.
Да мяне сусед зайшоў.
Мо, па справе там якой –
за свярдлом, ці малатком...
А я – бегаю па хаце галышом !
Ён спачатку саслупеў.
Потым, бачу,
споўз ў мандраж –
вока дзёркаецца аж !
А я, вакол яго, ўкругель...
У суседа ў портках бздан,
ну як – я яго згублю !
А я вакол яго руллю,
быццам я – аераплан...
Сусед аж Богу замаліўся,
думаў – я тут звар’яцеў.
Сусед ўжо збегчы захацеў,
ды спатыкнуўся і зваліўся...
Аб падлогу грымнуў каркам !
А я ж, ня пень які дурны,
нацягнуў свае штаны,
і - пад нос суседу чарку...
Каб ён носам пацягнуў,
бо, у ёй такі настой,
быццам чорт макаў хвастом !
Сусед за чарку – і глынуў...
Паказаў – налі яшчэ мне,
глытануў другую, трэццю –
позірк стаў яго цвярдзець.
На карысць пайшло “лячэнне”...
І тады сусед зароў:
– Што ты, быццам малышок,
скачаш, дурань, галышом ?
Можа вызваць дахтарОў…
Усадзіў за стол суседа,
наліў абоім, і кажу:
– Хацеў кудысь бы за мяжу,
ды грошай мала – не даеду...
– На вярблюдзе – к пірамідам,
жопу – ў моры прытапіць,
кавы – з грэкамі папіць...
– Вось таму – далой хламіду,
ераплан са мной ляціць,
над Канарамі кружЫць –
Час сезона аксамітны...
– Гудзе, як “Боінг”, пыласос...
Вентылятар –
гоніць ветрык, з мора...
Сусед паслухаў, і гавора:
– Давай ка разам, на Канары...
Хачу пасмактаваць какос,
каб толькі-толькі з пальмы,
з дзяцінства мАрыў...
А грОшай –
толькі вылячыць панос...
Мы чарачкі з настойкаю узнЯлі,
і паляцелі,
ў марах,
з Беларусі – на Канары...
Гішторыя такая адбылася,
вось...
*+*
25 лістапада 2013г.
