УТРО. Много знаний - много печали

РАНіЦА.
"Многа  ведаў – многа  журботы".

Звесіў  ногі, ды й  сяжу...
Пачасаў  патыліцу...
Валасіны, як  лапшу,
прымацавАўшы  слінцаю...

Выпіць  кавы  нешта  мне...
Ці, ўсмактавАць  яешню...
Вось  была б  у  мяне  Шаганэ…
ЗгатавАла бы  лепшае  нешта...

Мыю  морду – Дон Кіхот,
а  не  я, з  люстэрка, нейкі...
Я ж  таксама – ідыёт,
а  няма  у  мяне  Дульцынеі...

Завясьці  варожасць  кроўную...
Гэту  самую  вендэтту...
Дык  Рамэу  я  ня  роўня...
Плюне  на  мяне  Жульетта...

Я  палез бы  ў  Пекла, ў  Рай,
калі  хто  пакліча…
Хоць  кладзіся-памірай,
бо  няма  і  Беатрычы...
*+*
11 верасня 2013г.
**( патыліца – затылок; слінцаю - слюнкою; яЕшня - яичница;
згатавАла - приготовила; лепшае  нешта - что-то лучшее;
люстЭрка - зеркало;  варОжасць  кроўная - кровная вражда;
пакліча - позовёт).