Цябе спаткаю ўва сне

Цябе спаткаю ўва сне,
Мы паляцім высока.
А зоры свецяць ува мгле,
Ляжыць наш шлях далёка.
 
Навокал шмат прыгожых цуд,
Ратуюць нас якія.
Яны глядзяць у твар пакут,
Знішчаюць думкі ўсе хвацкія.
 
І шмат прыгодаў на шляху,
Пабачым перамены.
Мы крочым з часам у нагу,
Каб не было нам дрэнна.
 
Цябе спаткаю ўва сне,
Мы паляцім высока.
Ты бачыш шлях той ува мгле,
Дзе наш світанак не далёка.