Бачу шмат не знаёмых людзей

Бачу шмат не знаёмых людзей.
То талпяцца чыесці душы.
Што стаяць у бясконцай чарзе,
І кудысці павольна рушаць.

Аднаму - крок даецца так лёгка,
А другі - ледзь цягае ногі.
У каго на шыі вяроўка,
Хто крывы, бязрукі, бязногі.

Абмінаю адну, другую,
А сваю сярод іх - не знайду.
Як там плачуць - ужо не чую.
І не туды ўжо, мабыць, іду.

Тут зрабілісь усе па роўні:
Паміж бедных і сярод багатых.
Тут не мае ворагаў кроўных
І няма непрыятелей клятых.

Тут асудзяць усіх сумленна,
Той, апошні суддзя, напэўна,
Пасяджэнне будзе закрытым,
І не дась урок пакаленням.
24.09.13