УЛ МӘХӘББӘТЕМ, МИНЕ ШУЛАЙ ЯНДЫРА

Һәм ул ултыра, ҡарағай аҫтында,

Ел уның сәстәрен кеүек уйнай, ҡыл кеүек.

Күҙҙәрендә — көнбайыш ялҡыны,

Күңелендә — һорау, ул ныҡ ҡаса.

 

"Ул мәхәббәтме, шулай яндыра,

Йәки ҡайтмаҫҡа китәсәк мизгелме?"

Ә йөрәк, ҡош кеүек, күккә оҡша,

Һәм һәр сағышта — өмөт һәм яуап.

 

Ул яҡта, икенсе яҡта, күләгә йөҙ тора,

Хәҙер ул яҡтылыҡ күренә — алыҫта бер ялҡын.

Ул аҙым-аҙым менән бара, баш тартмай,

Төндән һәм шиктән үтеп, үҙ яҙмышына.

 

Елга уға шептала: "Ҡурҡма, батырлан,

Мәхәббәт — юл, ул бөтөүһеҙ һәм сикһеҙ.

Һәм ғәҙәттә ул ҡыйын һәм ҡаты булһа ла,

Ә һәр аҙымда — үҙ бәхете бар."

 

Ҡарағай йәшел шыңлай, һөйләргә теләй:

"Бөтәһе лә — бушҡа түгел, бөтәһе лә — килер.

Һин берҙән-бер түгелһең, юғалмағанһың,

Сөнки мәхәббәт — күңелдә йәшәүсе."

 

Һәм егет, таңды тулы күкрәк менән һулап,

Алыҫҡа ҡарай, унда күк асыла.

Ул хәҙер белә: мәхәббәт — яуап түгел,

Ә һорау, ул эҙләргә кәрәк.

 

Шулай итеп, ҡарағай йәшел шыңлаһын һәм йырлаһын,

Елга ғәм һәм күләгәләрҙе алып китһен.

Мәхәббәт — мәңгелек, күҙгә күренмәле осоу,

Һәм һәр беребеҙҙә — уның бөтөүһеҙ моңо.