КАХАННЕ Й ШЧАСЦЕ…

Каханне й шчасце любяць цiшыню,

Але не затрымаць у таямнiцы.

Яны iмкнуцца птушкай ўвышыню,

На крылах рвуцца волi каб напiцца.

 

З вятрамi, сонейкам заводзяць спеў,

Пачуццi пояць сэрца царскiм хелем.

Зрываем плод, што не зусiм паспеў,

У хмельныя хвiлiны трошкi слепнем.

 

Не разлiчыць хто сябра, хто хiтрун:

У зайздрасцi сяброўства не бывае.

Пачуццi кружаць гукам дзіўных струн,

Iмкнёмся падзялiцца караваем.

 

Каханне й шчасце любяць цiшыню…

Як навучыцца з ёй дзялiць пачуццi?

Каб з квеценем сустрэць сваю вясну,

Завiдкамi ваколiцу не мучыць.