Радзiма

Праляцелі ў небе хмаркі,

Нібы ў казцы караблі,

Звёзды з iвай з пазаранку,

У госці к рэчцы забралi.

Плачуць Хросныя сяброўкі,

Зняўшы хусткi на пяску,

Свецяць золатам вясноукi,

У белых лiлiях. У раку

Клён каронай (з падарункам)

Пакланіўся і панік.

П'яны месяц ,як па струнке

Трапіў у омут и зацiх.

Больш няма на свеце раю,

Прад Радзiмай паклянусь.

Хай жыве адсюль ды краі,

І квітнея Беларусь.

 

Ефим Грубый