ПОЭЗИЯ - ВЕЛИКАЯ ДЕРЖАВА (перевод с русского на белорусскій)
Поэзия - великая держава.
Империй власть, сходящая с ума,
ей столько раз распадом угрожала,
но распадалась всё-таки сама.
В ней есть большие, малые строенья,
заборы лжи и рощи доброты.
И местные нехитрые растенья,
и синие отравные цветы.
И чем подняться выше, тем предметней
плоды её великого труда.
Над мелкой суетливостью предместий
стоящие сурово города.
Поэзия, твоя столица, - Пушкин.
С московской сумасшедшинкой грехов,
звенящей над толпой спешащих,пьющих,
церквами белокаменных стихов.
Вот город Лермонтов под бледными
звездами ,
темнеет в стуках капель и подков.
Трагическими очерками зданий,
иронией молчащих тупиков.
Село Есенино сквозь тихие берёзки
глядит в далёкость утренних дорог.
Гудит,дымится город Маяковский.
Заснежен, строг и страстен город Блок.
В твоей стране, на первый взгляд беспечной,
поэзия и кровь и слёзы вдов.
И Пастернак, как пригород твой вечный
у будущих великих городов.
ЕВГЕНИЙ ЕВТУШЕНКО
Паэзія - вялікая дзяржава.
Вар,яцкая Імперыя дарма
ёй сто разоў распадам пагражала,
а распадалась ўсёж-такі сама.
Малыя ў ёй, вялікія хаціны.
Платы хлусьні, гаёў шмат дабраты.
Сумленныя,няхітрыя расліны.
І кветак сінь з атрутай ўбачыш ты.
Вышэй падняцца, там яшчэ прадметней..
Плады яе - вялікія труды
Над дробнай мітуслівасцю прадмесцяў
стаяць сурова, моцна гарады.
Паэзія, твая сталіца - Пушкін.
Маскоўскі і вар'яцкі стыль грахоў,
Звон над натоўпам ў спешцы і пітушчых,
Царквамі белакаменных радкоў.
Вось горад Лермантаў. Пад зоркамі у ранні
Цямнее ў стуках кропель і падкоў.
Трагічнымі будынкаў рыс ў тумане,
іроніей маўчання тупікоў.
Сяло Ясеніна скрозь ціхія бярозкі
глядзяць ў далёкасць ранішніх дарог.
Гудзе, дыміцца горад Маякоўскі.
Гарачы,строгі, снежны горад Блок.
Ў тваёй краіне, быццам бы дарэчнай,
паэзія і кроў і слёзы вдоў.
І Пастэрнак, як прыгарад твой вечны
У будучым вялікіх гарадоў.
