ЗРЭБ`Е

Тчэ стагоддзi слота зрэб`е,

Дзе асноваю пазадкi.

Заблукалi зоры ў небе,

Гасяць iх рукою хваткай.

 

Закрывае зрэб`е колка

Свет вачэй пытлiвых, зоркiх.

Губiць праўды зычны голас,

Ломiць iх характар шорсткi.

 

Пакрывае зрэб`е поле,

Без святла каб вялi кветкi.

Каб зачахла ў цемры доля,

Уплялася сухацветам.

 

Зацягнула плотна, плотна

Ад праменяў зыркiх зорак.

Ды знiшчае у балотах

Дум насычаны праростак.

 

Б`е крынiца з-пад зямелля,

Точаць воды, нават камень.

Час рыхтуе сваё зелле

Для блукаючых вякамi.