СЭРЦА I ДУША НА РАЗДАРОЖЖЫ

Парасон хавае слёзы,

Што з дажджынкамi на вейках.

Крыўды хмель бунтуе розум,

Ў сэрцах плач, як спеў жалейкi.

 

Цягне душы Божай сiлай

Прыпынiцца на хвiлiнку.

Ў бурах злоснае стыхii

Не расстацца з палавiнкай.

 

Даць магчымасць цёплым ветрам

Патушыць паклёпы злыя.

Хмурыць бровы неба ў дрэвах,

Сэрцы вяжа настальгiя.

 

Толькi гонар цягне ўперад,

Навявае думкi злосна.

Памылiцца, зноў паверыць!?

КрУжыць душы, як гiпнозам.

 

Але нiтачка кахання

Павязала моцна долю.

Клiча лёс iх на спатканне

Боскай ласкаю i волей.