ПРЫПЯКАЕ ЛЕТА

Пяшчотна лета прыпякае,

Вясёлкаю рассейвае праменi.

Здалёку восень нам гукае,

Вясеннiя рыхтуе ўжо адзеннi.

 

Яскравай зоркай зрэдку скачаць,

Як пацеркi, пажоўклыя лiсточкi.

Зрумянены, паспелы, смачны

Пладовы пах вiтае з вецярочкам.

 

А лета напаследак жменяй

Цяпло, як фея, лье у родным краi.

Стрымаць спрабуе час, напэўна,

Блукае па лугах, лясах i ў гаi.

 

Задобрыць нас мяркуе лета,

Спужалася, што наступае восень –

Падобна лёсу чалавека:

Шукаем сонца, як закрылi ўцёсы…