Автопортрет.

Са зборніка “Гішторыі дзеда Алега”.

"Аўтапартрэт".

 

З шавялюрай быў, калісьці –

дзед Алег насіў касмЫ...

Пазгубляў, як дрэвы лісьце –

на дарозе да зімы...

 

Зубы новыя паставіў –

бо, як конь, старЫя з’еў...

Зместа водкі “хляю” каву –

на крынічнае вадзе...

 

Закурыў, ужо пад старасць –

з кавай, з той пары, дымлю...

Да унукаў маю зайдрасць –

ім пажыць, а мне – ў зямлю...

 

І з таго – пішу, на памяць –

каб не толькі быў ім Дзед...

Падрастуць, дык можа скажуць –

дзед Алег наш – быў Паэт...

*+*

ноч, кава, цыгарэтка, Лоджыя