Шпурляе вецер ад абрыву

Стихотворение на белорусском языке

 

Шпурляе вецер ад абрыву

І гоніць прэч малую веру,

Што ўсё адбудзецца на дзіву,

Зрабі ты толькі крок уперад.

 

Калі ты змушаны зваліцца,

То, мабыць, гэта так і трэба:

Прыйшоў твой час таму адбыцца,

Каб узляцець хутчэй на неба.

 

І не пра смерць ідзе гаворка,

А пра жыцці метамарфозы:

Бліжэй да шанцу крок за крокам

Ляцець далей ад крыўд, пагрозы.