Шпурляе вецер ад абрыву
Стихотворение на белорусском языке
Шпурляе вецер ад абрыву
І гоніць прэч малую веру,
Што ўсё адбудзецца на дзіву,
Зрабі ты толькі крок уперад.
Калі ты змушаны зваліцца,
То, мабыць, гэта так і трэба:
Прыйшоў твой час таму адбыцца,
Каб узляцець хутчэй на неба.
І не пра смерць ідзе гаворка,
А пра жыцці метамарфозы:
Бліжэй да шанцу крок за крокам
Ляцець далей ад крыўд, пагрозы.
