ВАЎКАВЫСК – РАДЗІМКА БЕЛАРУСІ (Волковыск – родинка Беларуси )

З глыбінь вякоў, з глыбінь часоў паганскіх

Ляціць твой стогн і покліч баявы,

Праслаўлены – у песнях і паданнях –

Мой родны горад, любы Ваўкавыск.

 

Тут полымя ўзлятала і сцішала,

А людзі сеялі і пажыналі хлеб,

Тут быў Міндоўг*, і сын яго Вайшалак*,

І наш уласны ваўкавыскі – Глеб*.

 

Тут памятаюць замчышчавы* пліты,

Што параслі травою і галлём,

Як пасланцы ад Рэчы Паспалітай

Ягайлу* абвясцілі каралём.

 

Адсюль, каб край быў вольны і багаты

І мірна жыў сярод сваіх бароў,

Вялікі Вітаўт* на палі Грунвальда

Харугву ваўкавыскую павёў.

 

Ты помніш, горад, слаўныя імёны!

Як ты ўздымаў свой гонар векавы,

Калі прымаў палкі Баграціона,

Што выгналі французаў ад Масквы!

 

І як усмешкай зіхацелі твары,

Калі твае вярталіся сыны,

І як лічылі страты і ахвяры

Апошняе Айчыннае вайны..

 

Я да зямлі далонню дакрануся,

Я правяду рукою па траве,

Пачую, як пчала звініць у лузе,

Як волат-зубр у гушчары раве.

 

Як ранішні туман рачулку мые,

Убачу я на досвітку, але...

Ізноў плывуць стругі па Ваўкавыі

У Рось, у Нёман, і яшчэ далей...

 

А з далечы, як прывід чорнай хмары

І як увасабленне цёмных сіл,

Ізноў ляцяць візготныя татары,

І стрэлы захінаюць небасхіл.

 

Кавалак ласы, хто ж цябе не ведаў!

На скрыжаванні свету – лёс такі!

Таму душу тваю палілі шведы,

І цела распіналі крыжакі.

 

А людзі, сэрцам тоячы трывогу,

На капішчах, у цэрквах, як маглі,

Маліліся Пяруну і Дажджбогу,

Маліліся Хрыстосу і зямлі.

 

Ах, Божа ж мой, дзіцятак нарадзіць бы,

Пакуль не засцяць неба крумкачы!..

У час кахання і ў часы малітвы

Ляжалі подруч вострыя мячы.

 

Кіпела за навалаю навала...

Зямелька прашчураў, зямля маіх бацькоў,

Ты пот і кроў іх у сябе ўвабрала,

Агонь і попел дзесяці вякоў...

 

Я прыпаду шчакою да пагорка,

Да сонца, і да зорак у начы,

Адчую, як тут соладка і горка

Зямлю сваю любілі крывічы...

 

Нам выпаў лёс у часе і прасторы

Для добрых спраў і для лагодных слоў.

Глядзіце, як адроджаны наш горад

Ляціць да зор пад крыламі буслоў!

 

Глядзіце, як світанкавай парою,

Вітаючы вас, любыя мае,

Над старажытнай Шведскаю гарою

Ярыла-сонца радасна ўстае!

 

Мой Ваўкавыск, радзімка Беларусі,

Твой герб з ваўком, як радавы татэм!

Перажылі мы войны, і спакусы,

І шмат чаго яшчэ – перажывем!

 

Мы ўсе адной зямлі, крыві і роду,

Не знішчыць нас ніякі землятрус,

Сучаснік мой, нашчадак мой, і продак,

Зямляк, ваўкавычанін, беларус!

 

 

*Міндоўг – Вялікі князь Літоўскі.

*Вайшалак – сын Міндоўга, княжыў у Ваўкавыску.

*Глеб Ваўкавыскі – першы мясцовы князь па летапісу.

*замчышчавы – Замчышча – адно з узвышшаў Шведскай гары, на якім знаходзіліся княжыя харомы. Разбураныя падчас нашэсця крыжакоў.

*Ягайла – Вялікі князь Літоўскі. Заснавальнік польскай каралеўскай дынастыі Ягелонаў.

*Вітаўт – Вялікі князь Літоўскі.