Дзядок

Дзядок барадаты

Са склянкай гарбаты

На лаўцы ля хаты

Марнуе свой час.

Пабачыў багата:

I лiха, i святы,

I волю, i краты,

Здалёк i анфас.

 

I зведаў нямала

Падзей i вакзалаў,

Калi шанцавала,

Але не заўжды.

Жыццё шанавала,

Па свеце штурхала

I вось назбiрала

Шляхi i гады.

 

А што засталося?

Дажджлiвая восень –

Даўно ныюць косцi,

Балiць галава.

Блiжэй усё час крочыць

Ляжаць на пагосце…

Прыедзе сын ў госцi

Праз тыдзень цi два.

 

Калi б пратрымацца,

Калi б дачакацца,

Па хаце ёсць праца.

Халера вазьмi!

Ня жыць у палацы,

Ня зробiшь ўсёй працы,

Аднак развiтацца

Як след бы маглi.

 

Любiмыя ўнукi.

Узняць бы на рукi

Пад гомана гукi

Яшчэ хоць разок.

А потым разлука…

Маленькiм унукам

Штоднёвай навукi

Жыцейскi ўрок.

 

I ў шлях да Кандрата,

Старэйшага брата.

Хто ж тут вiнаваты,

Што злёг ён i згас…

Дзядок барадаты

Са склянкай гарбаты

На лаўцы ля хаты

Чакае свой час.