Каханне
Гэта тое, што аднойчы,
Як святло, запаліць вочы,
Непрыкметна дакранецца
Да абуджанага сэрца.
Гэта тое, што на крылах
Узнясе да небасхілу,
Дзе блукаючыя мары
Не хаваюцца за хмары.
Тое, што ў складаным стане
Нас ніколі не падмане,
Што iснуе ў цуда-путах
Ці асудзіць на пакуты.
Гэта тое, што наўмысна
Кайданамі сэрца цісне
І таму падставу мае—
Побач з ім сваё трымае.
Будзе дзень, з якім, дарэчы,
Не шкада чакаць сустрэчы,
Дзень, які пабеліць скроні
Ды не вызваліць з палону.
10.12.1999г.
