Власть и комары.

Са зборніка “Гішторыі Дзеда Алега”

 

Улада і камары.

 

Пад вечар сеў на лаўку у двары.

Перадыхнуць.

Ад дзённых спраў замучаны.

Калі б, як птушкі, шчабяталі камары...

То, можа б, не былі б такімі злючымі.

 

Сядзелі бы на яблыні, ў цішы.

Настрой бы падымалі шчабятаннем...

Галоўнае – ад іх жа не ўцячы !

Бо я для іх – вячэра і сняданне.

 

Адкуль на свеце гэткая напасць ?

Як ў чалавеччы мір паскудства гэта трапіла ?

Ну, кровапіўцы !

Чалавечча кроў ім ў сласць...

Мікраскапічныя вампіры-Дракулы.

 

Каліб яны здавалі нашу кроў,

у донарскія пункты, як насенне...

Была б тады карысць ад камароў.

А так – сабе і задарма !

Ну чыста шурыкава племя !

 

Каліб, як птушкі, шчабяталі камары...

То можа б не былі б такімі распраклятымі.

А можа не...

Вось шурык – нам шчабеча,

шчэ з якой пары...

А кроў – сасЕ...

Сасе,

як тая Дракула...

*+*

у ліпені 2013 г. на вуліцы Тадевуша Касцюшкі у г. Косава.

(імя "шурык" имеет случайное совпадение

с именем "Владетеля" Беларуси)