Роднае слова (на белорусском языке)

Па роднай зямлі я гасцінцам ішоў

І раз сярод спелага пышнага збожжа

Я слова забытае раптам знайшоў

І ўзяў яго ў рукі свае асцярожна.

 

Адразу ж у мне загучаў яго спеў,

Ды так, што душы задрыжала аснова.

Яго я паслухаў і ўраз зразумеў,

Што гэта было маё роднае слова.

 

Яно мне назвала ўсе рэчы кругом,

Як продкі мае называлі адвеку,

І тут жа я ўспомніў, дзе кінуў свій дом –

Прытулак адзіны ў душы чалавеку.

 

Я ўспомніў адразу, дзе глеба мая,

З якой карані мае сокі смакталі,

І сэрцам адчуў, што не ўмёрла зямля,

Якую чужынцы стаптаць не стапталі.

 

Адчуў я тады ўпершыню, што я ёсць

Зусім не “тутэйшы” без права, без волі,

Зусім не між іншымі голая косць,

А пан на зямлі, гаспадар сваёй долі.

 

І з часу таго гэта слова нясу

Я ў сэрцы сваім, як паходню святую,

Пялегую, нянчу яго я красу

І людзям сустрэчным яе раздаю я.

 

Я ім рассцілаю квяцісты абрус,

Шырокі і чысты, як матчына мова,

Каб ведалі ўсе, што завуць беларус

Таго, хто нясе ў сабе роднае слова.