Азёры

За полем, за пожнямi,борам

Сiнеюць абшары азераў.

Так хочацца iм пакланiцца

Сцюдзенай вадзiцы напiцца.

У iх акунуцца i ў раннi,

Змыць горкiя слезы кахання,

А вечарам глянуць на зоры,

Што плешчуцца ў гладзi азераў.

Вякамi было так, напэўна,

Што зорам патрэбна выснова

Паслухаць, як хвалi напеўна

Вядуць мiж сабой перамовы.

За полем, за пожнямi , борам

Красуюць , сiнеюць азеры,

Пяшчотаю сэрца кранаюць,

Бо у iх прыгажосць майго краю.