КҮБӘЛӘК

(романс)

 

Яңа ел тѳнендǝ,

Айсыз тѳндǝ күрǝм мин тѳш:

Икǝү бергǝ синең белǝн очканны,

Ике күбǝлǝк кебек,

Без икебез бер язмыш булганны.

 

Ничек кар күбǝлǝклǝре кебек юкка чыгалар

Ѳлгермичǝ җиргǝ кунарга,

Шулай хыяллар кайчак атып бетǝлǝр,

Бер дǝ атмаганнарын онытып.

 

Күбǝлǝк җиргǝ куна,

Җирдǝ булгач анын почмагы.

Саф мǝхǝббǝт күбǝлǝгем,

Син хыялым ялкыны,

Сина ашкына күңелем.

 

Күбǝлǝклǝр кебек таралырлар хыяллар.

Дǝшмичǝ интегер йѳрǝгем –

Үзгǝрер ѳчен яхшыга соңыннан,

Искǝ алыр ѳчен соңыннан.

 

Уласын җил һǝм еласын кар бураны,

Сагынып тѳнге суыкта.

Син минем ѳчен коньяк махаоны –

Яктылык һǝм соклану тик синдǝ!