В полночь...

Апоўнач.“Косаўскі зшытак”.

 

Апоўнач...

Сон мой недзе загуляў...

І я – смуткую, з куфлем кавы...

Заходзіў Вечар –

я з ім размаўляў,

пра клопаты свае, і справы.

А потым –

Вечар у кутку заснуў,

змарыўся ад маёй размовы...

І я – сяжу адзін, сумую,

і верш пішу – за словам слова...

Пью каву,

з дымам цыгарэт...

Ноч са здзіўленнем наглядае –

чаму табе не спіцца, дзед...

Ды, Сон мой недзе,

бач – гуляе...

 

І добра,

што яго – там недзе носіць,

каб напісаць я нешта змог...

Бо, колькі жыць мне засталося –

ня ведае напэўна,

нават Бог...

*+*

(смуткую - грущу; з куфлем кавы - с чашкой кофе;

размаўляў - разговаривал; клопаты - мелкие заботы;

справы - дела насущные; у кутку - в уголке;

змарыўся - устал; сумую - печалюсь; верш - стихотворение;

недзе - где-то; нешта - что-то; ня ведае напэўна нават-

не знает наверное даже)