Признание прокурору Республики

ПРЫЗНАННЕ БЕЛАРУСКАГА ПЭНСІЯНЭРА

ПРАКУРОРУ РЭСПУБЛіКі БЕЛАРУСЬ.

(Са зборніка "Гішторыі дзеда Алега").

 

Ой, што дзеецца на свеце…

Поўны "3,14.....",

але, ня буду матам…

Уся дзяржавачка ў бядзе!

А ўсё яна – "калона пятая"!

"прэзыдэнт" пра гэта – кажа!

Пішуць СМі,чытаў уважліва...

А ў натуры?

Хто?! ...і дзе?!

 

І, каб дзяржава не прапала,

каб жыла,

як "прэзыдэнту" трэба...

Склаў у катомку: лусту сала,

дзьве цыбулі, й крышку хлеба.

Ды й пайшоў здавацца.

Трэба...

Трэба прызнавацца...

Бо з Улад будуць смяяцца –

Прывід дзе?

Ну той, што змог прабрацца

к нам з Яўропы...

І, давай жа тут бадзяцца...

Па Радзіме, гад!

Па Беларусі-маці!

 

Прывід ходзе ў Беларусі!

Прывід той “калоны”!

Нешта ж прывід той замусіў?

Можа "прэзыдэнта" ўзяць ў палон?

 

Я – пайшоў..

Дык – не пушчаюць!

- Хрыч стары, чаго табе тут трэба!

- Я да пракурора справу маю!

- Я пра "пятаю" яму распавядаю!

А яны мяне – па карку...

А яны мяне – у хрэбет...

 

Галашу, а не баюся:

- Прапусціце, гады, сей мамЭнт!

Можа я – шпіён,й здаюся...

Можа, нават, ЦэРэУшны рэзыдЭнт!

 

Заламілі рукі, напрач...

Ой,..скажу вам,..

хлопцы-дзюжалі...

Паперва катомку абшманалі...

Не ратазеі... прафэс-с-сыяналы...

"Наркату" якусь шукалі...

А ў катомцы: хлеб, ды – сала!

Бонбу тожась – не знайшлі...

 

Хтось, кудысь, камусь пазвоніў...

Павялі, закончыў шмон.

Здагадаўся, пракурор дазволіў...

Можа, і ўпраўду я – шпіён!

 

Кабінэт, скажу вам, спраўны…

Точна – тут Вялікі Чын!

Кажа Чын:

- Я – пракурор.

Давай дзядок усю праўду –

чаго прыпёрся?

І – за чым?..

 

Я, канешне, соплі выцер

пінжаковым рукавом...

- Што хаціце, то – рабіце,

але я тут – падзялом!

- Гэта я, той самы, з "пятай",

што "калонаю" завеце.

Вораг шурыкаў пракляты,

што жыве на гэтым свеце…

- Гэта я – скупіў той цукар,

што ляжаў у магазінах...

- Гэта ж я, старая сука,

пра запас купляў бэнзіна...

- Соль каменную павыграб,

і даляры ўсе – скупіў...

- Гэта ж я, той самы вырадак,

што дзяржаву пагубіў...

- Усё, што надыць, і не надыць,

паскупляў…

А нахрын ента?..

- Гэта ж я, старая жаба,

увёў у сорам "прэзыдэнта"...

 

- Вось ён – я, вяжыце рукі,

бо – палезу зноў ў кішэнь,

зноў пайду,чагось куплю там...

Што ня скуплена яшчэ...

- Арыштуйце! Пасадзіце!

Пакуль дзяржаву не змарнЕў!

– Ёсць пытанне...

Прасвяціце...

Пакуль сяжу,..

мой пэнсіён –

будзе для мяне капіцца?..

І як?

працэнтамі, ці не?

*+*

(Прывід - призрак)