БЯДА ЧУЖАЯ ЦI ТВАЯ?

Чужой бяды, як кажуць, не бывае,

Яна заўжды трывожыць душы.

Жыццё на чалавечнасць правярае,

Зрабiць свой выбар сэрцам мусiм.

 

Бязглузда думаць – не ў маiм гародзе,

Мяне крануць не зможа лiха.

Бяда, як нечаканы госць, прыходзiць,

I кружыць ў роднай хаце вiхар.

 

Бывае радуе чужое гора,

Як каралi, цвiцём на фоне.

Ды толькi горкае суседа «ўчора»

У нашым доме потым стогне…

 

Бяда – сiгнал для ўсiх струны Сусвета

Астанавiць раскаты грома.

Не даць, каб завiхрылася вендэта,

Завязла на зубах аскомай…