Повзаj пузьком, збыраj-чысць савком –

Повзаj пузьком, збыраj-чысць савком –
Квінтысэнсыю выбырэ повсць
 
Как агонь, он насіл себя всюду.
Вызывая то трепет, то боль.
І нікак не понял, шо он гудуд.
Ну, шо плачэ оно, ек тоj кот.
 
Вот однажды зашол Тор на кухню.
Там, где жарілся вдрызг парасёнк.
І гавріт: ха-ха-ха! І я буду
Это тожэ вкушаты, бы скот?
 
Ек то так?! – завізжала посуда. –
Да ты знаеш, каво ты нашол? –
Я, мо, Дургі та самая шустра,
Шо j іj Яму запалыть і зжот. –
 
Ах, едят камары вас, паскудок! –
Тут васклікнул в нулёвцы наш Коськ. –
Значыт, шатко і валко – то хваjно?
Ек і Ек упадану вазьмот?
 
Было тіхо в дішоваj конурцы.
Спав ж оно настоящыj ваш Ёг.
А ны бывся добытыся чуда
Навыть в лісы, дэ всё вжа згніло.
 
Вот мы Саныча встрэтілы чудного.
О! То быф уш саправдны жыдок:
Здрасце-здрасце, заjду я ка Машке.
А то шося задовго шнурок.
 
І прывезвае воза до будкы,
Дэ і Васька, дэ, го, добрыj слон!
А там, чуты, ужэ поцылуjкы:
Оj! Моj родны!? Да хде ты з гурком-с?..
 
Васьпітаніе 7кы вам шутка ш:
Трэ jіjі довго мучыты, шоб
Хоть настала якая мынютка
І та шкурка хоть в щочку губком.
 
Мы заставыв ту Семачку скушаць
Гэтак само, бы j хтося, насос:
Ну, кохДато лыжев дурынь хмурныj
І аж вздрыгіваль от жаркыj плотк.
 
Помінутно сыбэ жэ ты влупыш
І за то, і за гэ розговЁ з.
От ні пі жэ із дзёртае крушкы –
А ты пЕш і са j ржаваj гавнёшк.
 
Повыбрасывал Кіця всэ бітэ
У ва тое красавкі зе жмотк.
І вот тута j сколовсі Нікітка.
Бо ответ за увсё даш вяровц.
 
Ні за што ні пра што зЕха Ёшка
Дэся в город, до мужа, шо зжовк.
А навіщо бо госця абсосваць
Ці даваці які хоць расол.
 
Мы з мужамы і жонамы нудно ш
Растаемся завсёды чаво-т:
Оj, міj ласковыj! Міj ты гаруда!
Я зь гару аж ад груды пыцьков...
 
Мроя так вось пра кожную кузьку сь,
Вася выбівся j в людзі, вы шо!
А не долг но выконывав чутко,
Как і нада Стрылковы в Жабок.
 
Кава ёсця? Даваj жа сфоj кубак!
Аха-ха! А ты мяткы не схоч.
Кап оно прамачыты жылудок
Ат фсіх перцав са солькаj уф Козк.
 
Ну, j достамшыс усё сваё с клункав,
Так і жыв, так і емш у сестронк.
Ах ты выродок! Ах ты вырблюдык! –
Но j дождався тады за прац 100.
 
Гэто ж мы тут натрудымся с утрав
Да і сёрбаім с прошлаj субот
Шо стоело в нымытыj каструлцы.
То ісь тамаса повнымо род.
 
Так шо, ну, нагучыв швалькыj оч,
Как пакрасіці жэрдкі j сачком.
Бо у тое норыці вэсь дом
Прам палацы кругом са цвытком!
 
Хаj хоть здохнэ жывое вакол –
Тантра с мантраj ліш ножкы угор:
Оj, як хораша! Вонькае, Конь?
Дык ты згінь хоць ціцясь у свіj Довск.
 
Віноватыя люды чы куры,
Шо кудыся подафсь гусачок –
Алы чуть ны здурів у кашупок.
Бо і баньку атпробфаф с парком.
 
Ведь на старосці трэга j телега,
На телузі сёб мовыты смовж:
Ны понелы а ныц там етвега.
Шо ты пышыш ля нам во в кніжонц?!
 
Есть бо Тігры, а е і с рожыщамы
Очынь славныі змеjкы с зубком:
Ты на іх но, дружок, положыся,
Как ідёш па Хрыстоваj дарожц.
 
...ну, да j вот: шося мы пріаброл