НАШЫ ДУШЫ - КАТАРЖАНЕ.

Забываюцца  дзЁнныя  клопаты,
калі  вечар  з  табою  побач...
Думкі  ўвЕчары  нетаропкія...
Цішыня...
Напаўзае  апоўнач.

Я – адзін  сярод  цэльнага  Космасу.
Як  мурАш  пасярЭдзіне  лога...
Ахапляе  страшэнная  роспач
ад  бясконцасці  зоркасхона...

Мы – смяротныя  ў  гэтай  бЕздані
сонцаў-зорак  і  метагалактык.
І  ляцяць  нашы  душы  нЕкуды,
па  бясконцасьці,
як  рамантыкі...

І  ляцяць  яны  ў  вечным  пОшуку 
нездабытага  на  Зямлі...
Дзіркі  Чорныя – Космасу  Коршуны 
ловяць  душы, каб  не  ўцяклі.

І  вяртаюць  да  нас,
дзіцЯтак.
Душам  шлях  забаронен  ў  Абшар.
І  жывуць  яны  ў  нас,
вінаватыя 
за  Зямны  прыцягнення  ЦяжАр...
*+*
31 ліпеня 2013г. Ноччу у Косава.